Głucha cisza w uszach, trzask, krew, niewinna śmierć zwierzęcia, białe światło i nadzieja, że przeżyjemy.

 Ciemne myśli krążyły w mojej głowie, a ciepłe kakao wystygło. Podwinięte rękawy mojej lawendowej bluzy zaczęły się obniżać. Drewniany, bujany fotel, na którym siedziałam zaskrzypiał cicho i umilkł na chwilę. Jasne błyski za oknem zanikały, jak za machnięciem magicznej różdżki.  Moje kasztanowe włosy zarzuciłam na plecy i wstałam. Rozglądnęłam się po pomieszczeniu, w którym się znajdowałam i stwierdziłam, że jestem na ostrym dyżurze. W tej sekundzie wszystko było już jasne.

 Widok był nieziemski. Ten weekend zapowiada się naprawdę fajnie. Ja, mój narzeczony i dwa dni w górach. Aż nie mogę się doczekać naszego domku.  Na pewno powinien być bardzo przytulny i… to chyba wszystko.

- Jorge, nie jedziesz za szybko? – zapytałam, wyrywając się z mojej nostalgii.

- Kotek… Dobrze wiesz, że jestem bardzo ostro… - nie dokończył. Na drogę wyskoczył jeleń.

Głucha cisza w uszach, trzask, krew, niewinna śmierć zwierzęcia, białe światło i nadzieja, że przeżyjemy. 

CDN